Η Έκκλησή Μου

Με μεγάλη αγάπη, χαιρετώ τον καθένα από εσάς, αγαπητές μου ψυχές στο όμορφο Μονοπάτι της Ζωής.

Η Έκκλησή Μου

Το γράμμα μου μοιάζει περισσότερο με την εμπειρία μου. Δεν προσπαθώ και δεν θέλω να διδάξω κανέναν, γιατί είμαστε ο ένας δάσκαλος του άλλου, είμαστε το στήριγμα ο ένας του άλλου. Στην πραγματικότητα, η ένωση με τον καθένα από εσάς είναι πραγματικά ένα πολύ σημαντικό γεγονός στη ζωή μου. Και σε αυτό το στάδιο, ο καθένας μας περνά από διάφορα είδη δυσκολιών.

Μερικές φορές σκέφτομαι: «Να κάνω την άσκηση το πρωί ή ίσως να την αναβάλω για το βράδυ;» Οι σκέψεις τρέχουν με απίστευτη ταχύτητα: «Ή μήπως δεν το χρειάζομαι πια; Μήπως ήρθε η ώρα να σταματήσω να ακολουθώ αυτό το μονοπάτι και να μην προχωρήσω μαζί σας;»

Από την πρώιμη παιδική ηλικία, με καθοδηγούσε Μεγάλο Πνεύμα των Συμπάντων. Έρχεται κάθε φορά που δυσκολεύομαι και μου λέει: - Και όμως δεν είναι ότι θέλεις να αποφύγεις στη δυσκολία από τους κοντινούς σου, είτε από κάποια ομάδα ανθρώπων, αλλά αν θέλεις να φύγεις, θα είναι από τον εαυτό σου, από το μονοπάτι προς τον εαυτό σου... Ξέρετε, μετά από τέτοια λόγια, δεν είναι καν ο φόβος που με κυριεύει, αλλά αντίθετα, αρχίζω να γεμίζω με δύναμη. Και αυτό είναι έτσι. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε ο ένας από τον άλλον - αφήνουμε τους εαυτούς μας, θέλουμε να κρυφτούμε από τις αδυναμίες μας, που συναντάμε μύτη με μύτη κάθε μέρα, και νομίζουμε ότι μια τέτοια δυσκολία, μια τέτοια ασθένεια είναι αδιέξοδο και η ζωή δεν έχει νόημα.

Γιατί το μοιράζομαι αυτό μαζί σας;

Γεγονός το ότι έχουμε μπει πλέον σε μια χρονική περίοδο, όπου έχει έρθει η ώρα για τον καθένα μας να συνειδητοποιήσουμε την Ιερή Αποστολή με την οποία κατεβήκαμε σε αυτή τη Γη, έχει είδη ξεκινήσει. Σε αυτό το στάδιο παίρνει μέρος ένας ισχυρός μετασχηματισμός της ίδιας της Γης, άρα και όλων των κατοίκων της. Η πρόσφατη πλημμύρα στην Ελλάδα χώρισε την ίδια την ελληνική ενδοχώρα σε δύο μέρη: βόρεια και νότια, εκατοντάδες άνθρωποι και 130.000 ζώα πέθαναν στην πλημμύρα, τα οποία, στην πραγματικότητα, θυσιάστηκαν για τη συγκατάθεση νέων δονήσεων στη Γη. Περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη Λιβύη μετά την πλημμύρα και στο Μαρόκο έγινε ένας τρομερός σεισμός με μεγάλο αριθμό νεκρών. Εσείς και εγώ, αγαπητοί μου φίλοι, είμαστε η Άγκυρα του Φωτός στον τόπο στον οποίο βρισκόμαστε.

Οι αγαπημένοι μας ο Αλέξιος και η Έσθερ ζουν στην πόλη της Θεσσαλονίκης, οπότε η βόρεια πόλη της Ελλάδας δεν υπέφερε από την πλημμύρα τόσο, επειδή οι δύο τους προσεύχονται και στέλνουν τις Χρυσές Ακτίνες της Εύνοιας στην περιοχή τους. Το ίδιο συμβαίνει και στην πόλη μου την Αθήνα: ο σύζυγός μου, οι γιοι μου και εγώ, φέρουμε ευθύνη μέσα από τα πεδία μας για αυτήν την πόλη, για τους ανθρώπους αυτής της περιοχής.

Και σε χώρες όπου συνέβησαν απίστευτες καταστροφές, δεν υπήρχε «Άνθρωπος - Πυγολαμπίδα» που να μπορούσε να λάμψει με το πεδίο της Αγάπης και της Εύνοιας και να δημιουργήσει προστασία για την περιοχή του.

Η έκκλησή μου προς εσάς είναι πραγματικά εγκάρδια. Ας δεχθούμε την ευθύνη με Χαρά και Χάρη και ας αρχίσουμε απλά να δονούμε με ευγνωμοσύνη και αγάπη. Η κατάσταση θα είναι όλο και πιο δύσκολη, γι'αυτό ας προσπαθήσουμε όλοι να μεταδώσουμε την Εύνοια μέσα στο σπίτι μας, στα παιδιά μας, στο δρόμο που περπατάμε, στη δουλειά, με φίλους και συγγενείς, ξεκινώντας από μια πολύ απλή τεχνική: κοιτάζετε συνεχώς μέσα σας με τα εσωτερικά σας μάτια, κοιτάξτε τα όργανά σας, όλο το σώμα. Το ευνοϊκό σας Πεδίο θα αρχίσει να διπλασιάζεται σε μέγεθος από μέσα προς τα έξω. Αυτό είναι το Πεδίο της Προστασίας σας. Και ως συνέπεια θα μεγαλώνει στην περιοχή σας, στην πόλη για την δική σας προστασία, προστασία των παιδιών σας και όλων των συνανθρώπων μας.

Βοηθήστε τον εαυτό σας και τους γύρω σας.

Σας αγαπώ πάρα πολύ!

Sheykhala Doreman